Biri Totalitarizm mi Dedi? Bir Nosyonun (Kötüye) Kullanımına Beş Müdahale

Solun, liberal demokrasinin (‘demokrasi’ ‘totalitarizm’e karşı vs.) temel koordinatlarını kabullenişi ve şimdi de kendi (karşı) konumunu bu uzam içinde yeniden tanımlamaya çalışması solun kuramsal hezimetinin en açık işaretidir. Kayda değer nokta, hegemonik liberalizme karşı önde gelen ‘eleştirel’ felsefi tepkinin, yani postmodern yapısökümcü sol tepkinin, ‘totalitarizm’ kategorisine bel bağlamasıdır.

Bu durumda yapılması gereken ilk şey, solun da kabullenmiş olduğu bu liberal tabulara korkusuzca tecavüz etmektir: ‘anti-demokratiklikle’, ‘totalitarist’ olmakla suçlanıyorsak ne olmuş yani?..

Totalitarizm bütün kariyeri boyunca, ‘serbest radikalleri’ ehlileştirmek, liberal-demokratik hegemonyayı garantilemek, Sağcı Faşist diktatörlüğün ikizi olan liberal demokrasinin Solcu eleştirisinden vazgeçmek gibi karmaşık bir operasyonu sürdürebilmeyi başaran ideolojik bir nosyon olagelmiştir... ‘Totalitarizmi’ alt kategorilere bölmek de ‘Faşist ve Komünist’ çeşitlemeler arasındaki farkı vurgulamak için yararsız bir çabadır:’totalitarizm’ nosyonu bir kez kabul edildi mi, artık liberal-demokratik ufkun içindesiniz demektir. Konformist liberal seciyesizler (geçmişteki) katliamların dehşetini nihai öcü olarak utanç verici bir şantaj unsuru biçiminde kullanıp varolan düzeni savunurken, kendilerine iki yüzlü bir tatmin bulurlar: Çürümüşlüğün, sömürünün ve bu gibi şeylerin diz boyu olduğunu bilen (Konformist liberal seciyesizler) gidişatı değiştirmek için bulunacak her girişimi, ‘totalitarizm’ hayaletine verilen bir hayat öpücüğü ile ahlaki olarak tehlikeli ve kabul edilemez olduğu ilan edilerek reddedilir.

Bu kitap totalitarizm nosyonunun tarihinin sistematik sunumlarına bir tane daha eklemek amacını gütmüyor.